Adolf Józef Reutt: Narodowy Radykalizm przynosi Sprawiedliwość

         Polska jest Narodem, który bodaj najwięcej ma danych do tego, by stać się twórcą doskona­łego ustroju sprawiedliwości społecznej, ideału, mogącego służyć za wzór innym, bo, jak powiada J. Kochanowski, my Polacy cierpieliśmy tyle zbiorowo w nurtach Narodu, że powołani jesteśmy, przede wszystkim do zrozumienia bólów i trosk świata. Tak się też i dzieje. Rosnący z dniem każdym Ruch Narodowo-Radykalny odznacza się przede wszystkim tym, że jest do gruntu przepojony głę­boką sprawiedliwością.

Duch Sprawiedliwości — to najistotniejsza cecha polskiej myśli narodowo-radykalnej. Obowiązek sprawiedliwości społecznej nakazuje ogólnie, by w życiu społecznym każdemu członkowi zbiorowości oddać to, co mu się należy. A że, zgodnie z doktryną narodowo-radykalną wszyscy, dobrej woli członkowie Narodu są równoprawnymi obywatelami Kraju, więc obowiązek sprawiedliwości, w naszym rozumieniu, sprowadza się do dążenia by w życiu Narodu została urzeczywistniona zasada, posuniętej do najdalszych granic równości w rozdziale zarówno dóbr kulturalnych jak i gospodarczych. Chodzi tutaj o wytworzenie warunków, dających wszystkim równe szanse w życiu i zapobiegających tworzeniu się pomiędzy ludźmi rażących kontrastów, jakich np. pełen jest ustrój kapitalistyczny. Chodzi o to, by wszyscy w jak najbardziej równym stopniu uczestniczyli w rozdziale dochodu społecznego i mogli zająć, stosownie do swych umiejętności i dobrej woli służenia Ojczyźnie, należne stanowisko w hierarchii publicznej Narodu.

Idea Sprawiedliwości, jakiej wiernie służy Narodowy Radykalizm, wypływa już nie tylko z prze­świadczenia, że wszyscy członkowie Narodu są równi co do natury, że są współtowarzyszami, idącymi razem przez życie, nie mogącymi obchodzić się bez wzajemnej pomocy i usług, że są wreszcie współbraćmi, bo synami tej samej Ziemi i Narodu, ale też ma źródło w wyrozumowanej prawdzie — że wzajemna sympatia pomiędzy członkami społeczeństwa jest podstawowym warunkiem pełnego dobrobytu Narodu. Ta wzajemna sympatia i twórcze harmonijne współżycie powstać mogą jedynie w atmosferze całkowitej sprawiedliwości, wolnej od krzywdy ludzkiej. I przeciwnie, tam gdzie tej sprawiedliwości, gdzie panuje nierówność w traktowaniu ludzi, tam wzajemny antagonizm pomiędzy grupami społecznymi prowadzi do tarć wewnętrznych, do walki i, w konsekwencji, do osłabienia całości, Narodu —dobra równie drogiego dla wszystkich. Zgodnie z naczelnym postulatem myśli narodowo- radykalnej oparcia życia na bezwzględnej sprawiedliwości, wszystkie naturalne i kulturalne potrzeby powinny być zaspakajane u wszystkich w stopniu możliwie równomiernym, tym bardziej, gdy mają one za sobą sankcję etyczną, będąc źród­łem sił, tworzących kulturalny i gospodarczy postęp Narodu oraz przyczyniając się w ten sposób do urzeczywistnienia dziejowych jego ostatecznych celów.

Idea Sprawiedliwości jest punktem wyjścia zarówno doktryny gospodarczej, jak i ustrojowo-politycznej Narodowego Radykalizmu. Stąd właśnie płynie to zrozumienie, uznanie i poparcie, jakie Ruch Narodowo–Radykalny znajduje u mas polskich.

Jeszcze jedna sprawa. Sprawiedliwość nakazuje tępić zło tam, gdziekolwiek się ono znajduje. Tępić zło bezwzględnie, z całą nieubłaganą wolą zniszczenia go do szczętu. W panującym ustroju kapitalistycznym zła jest więcej aniżeli dobra. Stąd tylu wrogów ma Narodowy Radykalizm wśród możnych tego świata, którym ustrój obecny dał uprzywilejowane stanowisko w społeczeństwie. Oni to, mówiąc o Narodowym Radykalizmie, powtarzają złośliwie za Słowackim, że„myśl Boża zjawia się czasem we krwi i przez Mongołów”…

Mniejsza o to, co mówią przeciwnicy. Najważniejsze, że Narodowy Radykalizm myśl Bożą realizuje.

Adolf Józef Reutt