Adam Busse: „Koncepcja państwa polskiego według Grupy Szańca”

            Klęska militarna Polski w kampanii wrześniowej 1939 roku oraz związany z tym początek niemieckiej i sowieckiej okupacji wymusiły szereg zmian na dotychczas funkcjonujących strukturach przedwojennego ruchu narodowego. Pochodząca ze środowiska Obozu Narodowo-Radykalnego „ABC” grupa ocalałego kierownictwa przekształciła się w Grupę „Szańca”, której nazwa pochodziła od wydawanego już w październiku 1939 roku głównego pisma konspiracyjnego „Szaniec” (będącego organem prasowym tejże grupy, Związku Jaszczurczego i później Narodowych Sił Zbrojnych). Pismo było wydawane początkowo jako biuletyn na nasłuchu radiowym, natomiast od 24 marca 1940 roku – już w formie drukowanej (od 1940 roku do upadku powstania warszawskiego łącznie wydano 156 numerów w nakładzie od 5 do 15 tysięcy egzemplarzy).

14/15 października 1939 roku powstał zalążek przyszłego wojska polskiego, jakim była Organizacja Wojskowa Związek Jaszczurczy, i który stał się fundamentem do stworzenia Narodowych Sił Zbrojnych, natomiast głównym organem cywilnym był powstały na przełomie 1939 i 1940 roku Komisariat Cywilny, jego zadaniem było przygotowanie kadr administracyjnych do objęcia ziem polskich po ich wyzwoleniu. Po utworzeniu Narodowych Sił Zbrojnych KC przekształcił się w Służbę Cywilną Narodu pod przewodnictwem brata autora „Odrodzenia idealizmu politycznego”, Kazimierza Gluzińskiego, później po rozłamie na tle scalenia NSZ z Armią Krajową w drugiej połowie 1944 roku konspiracja narodowa powołała do życia samodzielną Radę Polityczną NSZ.

Adam Busse - "Błękitna Dywizja na froncie wschodnim 1941 - 1943"

             Historia 250. Infanterie Division (spanische), hiszpańskiej formacji ochotniczej znanej nam pod nazwą Division Azul lub z polska tłumacząc – Błękitnej Dywizji, jest jednym z najbardziej chlubnych i godnych chwały wątków związanych z frontem wschodnim II wojny światowej, a dokładniej – udziałem europejskich ochotników w walce ze wspólnym wrogiem Europy, jakim był Związek Sowiecki i ideologia komunistyczna, oparta na kolektywizmie gospodarczym, kulcie wodzów rewolucji (Marksa, Engelsa, Lenina i Stalina), represyjnym aparacie przemocy (symbolizowanym przez NKWD, stalinowskie obozy zagłady na Syberii, Kołymie, Workucie i Czukotce, spływające krwią więzienia śledcze), finansowaniu i wspieraniu lokalnych komórek Kominternu bądź partii komunistycznych w każdym zakątku Europy, niszczeniu Tradycji, religii, wolności oraz bezwzględnym posłuchu obywateli wobec przywódców i oficjalnej linii partyjnej. To właśnie Europejczykom przyszło w 1941 roku stanąć kolejny raz przeciw tak krwawemu i bezwzględnemu wrogowi, który już pokazał, co potrafi w trakcie wojny domowej w Rosji, przewrotów rewolucyjnych w Niemczech, Bawarii, na Węgrzech i w Finlandii, powstania tambowskiego, wojny polsko – bolszewickiej lat 1919 – 1921, kolektywizacji gospodarczej na ziemiach „sowieckich” oraz – co bliższe Hiszpanom – wojny domowej w Hiszpanii z lat 1936 – 1939. Po operacji „Barbarossa” i pierwszych masowych porażkach Armii Czerwonej na froncie wschodnim coraz więcej ochotników pragnęło dołączyć do krucjaty przeciw bolszewizmowi, na której czele stała III Rzesza i włożyć swój wkład w pokonanie czerwonej hydry. Wśród tych narodów byli również i Hiszpanie, którzy pragnęli pomszczenia ofiar czerwonego terroru z okresu wojny domowej.

Tomasz Kosiński - „Socjaliści opuszczają NSDAP – tłumaczenie pierwszego manifestu Czarnego Frontu z 4 lipca 1930 roku”

 

              W nawiązaniu do biografii oraz tez „narodowej rewolucji” Otto Strassera, które ukazały się w lipcowym numerze pisma „Szturm” prezentuję tłumaczenie pierwszego manifestu Czarnego Frontu. Artykuł został opublikowany 4 lipca 1930 roku. Celem tłumaczenia jest ukazanie, iż narodowy socjalizm w „okresie nazistowskim” nie był ruchem jednolitym. Istniały grupy, które nie wspierały, ale otwarcie występowały przeciwko polityce prowadzonej przez przywódcę NSDAP i jego najbliższe grono współpracowników.

T.K.

Konflikt pomiędzy braćmi Strasser, a tzw. „południem NSDAP” (któremu przewodniczyli m.in. J. Streicher i A. Rosenberg) toczył się od mniej więcej 1924 roku. Socjalizm o zabarwieniu narodowym „północy” zmierzył się z antysemicką demagogią tworzoną w Bawarii. Od tego czasu konflikt przybierał na sile. Mimo sukcesów politycznych frakcji strasserowskiej, doskonałej organizacji północnego organu partii, ostatecznie zatriumfowała druga opcja.

Tomasz Kosiński - „Otto Strasser - Manifest solidaryzmu”

          Niniejszy manifest jest zarysem powojennej idei solidarystycznej Ottona Strassera opisanej w 1946 roku w pracy Deutschlands Erneuerung. Miała ona stanowić odpowiedź na nowe wyzwania stojące przed niemieckimi nacjonalistami. Zgodnie z przewidywaniami Strassera doktryna nazistowska przegrała, skompromitowała Niemcy i naród niemiecki. Zatriumfowały zachodni kapitalizm oraz sowiecki komunizm. Otton Strasser postanowił przedstawić alternatywę, która wyrastała z jego przedwojennych poglądów i przybrała ostateczną wizję na skutek wojny i wydarzeń powojennych.

T.K.

Białystok: Podlaski Marsz Normalności – zaproszenie (19/09/2020)

 

         Normalność, zdrowie, zgodność z odwiecznymi prawami natury, tradycja, patriotyzm, wiara, duchowość. Wartości, które do niedawna były tak oczywiste, że nie było potrzeby ażeby w ogóle o nich mówić. Dziś jednak, w tych trudnych czasach, normalność należy manifestować, pokazywać, że to, co najcenniejsze – rodzina oraz ojczyzna – nadal jest fundamentem Polski. 

W zdrowym ciele, zdrowy duch – jak zwykli mawiać nasi dziadowie, tak więc zdrowa rodzina to zdrowy naród, zdrowy naród to zdrowa ojczyzna. W czasie nachalnej propagandy dewiacji zachęcamy do promowania zdrowych, normalnych postaw, dlatego też zapraszamy na Marsz Normalności. Pokażmy, że jesteśmy większością, przytłaczającą większością, i żaden liberalny czy nowo-lewicowy atak nie jest w stanie tego zmienić. Zapraszamy i zachęcamy do zaproszenia znajomych oraz stawienia się całymi rodzinami. Pokażmy, że Białystok jest zdrowy, Podlasie jest normalne i żadna zgraja krzykaczy tego nie zmieni.

Rodzina siłą narodu!

Polecamy!

 

Prof. Rudnicki mówi:

      "Mało kto zdaje sobie sprawę, że RNR wyłonił się z niezadowolenia Obozem Narodowo-Radykalnym. I od przyczyn rozłamu zaczynam książkę. Następnie omawiam dzieje organizacji, by przejść do metod działania. Osobny rozdział poświęcam wyższym uczelniom, bo tam kształtowała się ta młodzież – znaczna część członków i przywódcy organizacji byli studentami. Na uczelniach wyższych skupiała się działalność nie tylko RNR, ale też ONR i Młodzieży Wszechpolskiej. 

Część drugą zaczynam od próby odpowiedzi napytanie, co skłaniało tę młodzież do narodowego-radykalizmu. Ciekawił mnie także ich stosunek do historii - co z niej wybierali, a co odrzucali. Polska była państwem wielonarodowym i nacjonaliści nie mogli nie próbować formułować swego stosunku do mniejszości narodowych. 

Przedstawiam ich propozycje rozwiązania kwestii mniejszości słowiańskich. Największym jednak problemem i wrogiem byli Żydzi. Przy czym dla RNR-u walka o kulturę była, moim zdaniem, ważniejsza niż wyparcie Żydów z gospodarki. (…) Podobne organizacje istniały we wszystkich krajach Europy. Jest to więc przyczynek do szerszych badań".